.jpg)
(afbeelding Ike Renard-Brave)
Slechts twee factoren
door
Philip Renard
Voor zover ik kan zien bestaat onze geboorte eigenlijk uit slechts twee factoren. Deze twee zijn reeds als embryo een mengvorm aangegaan, als we het zo mogen uitdrukken. De twee factoren zijn:
(1) Oningevuld Bewustzijn, dat als onze ‘ware natuur’ vanaf de geboorte altijd al, a priori, verlicht is. Het is kennend, verschilloos, leeg, onbeperkt en onbesmet – met andere woorden, het behoeft nooit enige zuivering;
en (2) een soort ‘pakket’ van inhoud, van een fascinerende wereld van verschil, dat misschien wel het best kan worden aangeduid als ‘karmisch’: een raadselachtig pakket dat uit krachtige, latente geneigdheden bestaat. Wij hebben dit pakket leren aanduiden als ‘de persoon’. Jij bent dit pakket weliswaar niet, maar je hebt hier zo veel mee te maken dat je kunt zeggen dat het wel ‘bij je hoort’.
Pijn is waarschijnlijk de beste aanduiding van de kern van dit pakket – en de stuwkracht van de geneigdheden bestaat uit een emotionele reactie op deze pijn. Altijd gaat deze reactie uit van relatie met ‘anderen’: de pijn is dat anderen ooit gewonnen of vernederd hebben, en de emotionele reactie is de drang om nu eindelijk zelf te winnen of te kunnen vernederen (of af te wijzen). Zo vormt bijvoorbeeld wraak een van de meest voorkomende vormen van de reactie, ook al wordt dit in de meeste gevallen verhuld of slechts als innerlijke emotie bewaard, of opgespaard.
Dit pakket zou je ook je ‘baksel’ kunnen noemen. Zo zit jouw geconditioneerde persoon nou eenmaal in elkaar, al vanaf de geboorte.
Desondanks blijft het in (1) genoemde altijd-vrije Bewustzijn constant je ware natuur, en blijft het ook de ware natuur van dit baksel, van dit inhoudelijke pakket. Het vormt er elke seconde het kennende, ervarende element in. Het kennende, inhoudsloze element in ons blijft altijd vrij en raakt nooit afgeleid. De uitnodiging in dit geboren-zijn zou je kort kunnen samenvatten als:
Herken het kennende element middenin (of binnenin) het inhouds-element. Elk moment dat je kijkt zit in het kijken het kennende element al vervat – onafgebroken. Dit is zó gewoon voor de mens dat hij hier ‘gewoonlijk’ overheen kijkt. Het huidig-kennende wordt bijna nooit als iets bijzonders gezien, laat staan als ‘groots’.
Ik durf te zeggen dat het kennende groots is, want het is de ingang tot vrijheid. Het bevat alles, ook al is het zelf ‘niet-iets’. Het ziet, het kent, het voelt, het zorgt er constant voor dat je allerlei beleeft. Binnenin alle beleving is het kennende (wat louter Bewustzijn is) het bevrijdende element.
Bevrijdend van wat? Van de geloofwaardigheid van jouw individuele karmische pakket, van je hele psychische inhoud. Van alle kleuring, alle vooringenomenheid, alle ‘weten’. Uiteindelijk komt het neer op de bevrijding van alle strijd, hoe subtiel ook. Deze bevrijding behoeft geen methode, geen ‘aanpak’. Alles wat nodig is is dat je kijkt, dat je licht schenkt.
Herken dit licht-schenkende. Steeds opnieuw, en vaak. Altijd huidig. Dit is alles wat je te doen hebt. Al het andere is bijzaak.