Ik ben een
beginner
In het Nederlands bestaat de uitdrukking ‘de cirkel is rond’.[1]
Iets is op zijn bestemming aangekomen.
Wat hier met ‘Volle
Cirkel’ wordt aangeduid, is wel met die uitdrukking vergelijkbaar, maar het
betreft vooral een samenvallen van bestemming met begin.
Want als je op je
bestemming bent aangekomen, wat dan?
‘Volle Cirkel’ is eigenlijk de uitnodiging tot constant beginnerschap.
Je staat aan het
begin.
Nu pas begint het –
ook al heb je je bestemming bereikt, en heb je een heel leven volbracht.
Je kunt zeggen: ‘om volbrengen gaat het.’ Om verwezenlijking,
realisatie. Tegelijkertijd is deze volbrenging geen eindpunt.
Wel gaat het, ook bij het begin, om het volle.
‘Ik ben er vol van’,
dát is de terechte grondhouding van de beginner. Alleen zo kun je samenvallen met de huidige vorm.
Beginner, dat zijn wij allen. Ik ben net zozeer een beginner als
degenen tot wie ik me richt. Beginners, dat zijn de levenden.
Nu pas begint het.
Vorig jaar ben ik na een pauze weer begonnen met gesprekken waarin de
uitnodiging tot het herkennen van je wezenlijke natuur centraal staat. Ook ben ik
de Sanskriet-naam daarvoor, satsang, weer
gaan gebruiken, omdat deze het duidelijkst aangeeft om wat voor soort gesprek
het hier gaat. Satsang betekent ‘het samenkomen in waarheid’.
Al kan ik me
voorstellen dat ik op een gegeven moment deze Sanskriet-naam er niet meer voor
zal gebruiken, ik ken nog steeds geen ontmoetingsvorm waarin dat wat hier
‘waarheid’ genoemd wordt, helderder of duidelijker kan worden uitgewisseld dan
in satsang.
Deze vorm blijft
uniek. Zeker in het Westen.
Het Westen is gewend
aan ‘debat’.
Verschil van mening –
inderdaad een groots gegeven, dat alle respect verdient.
‘Vrijheid van
meningsuiting’: beslist een thema dat ook hier, op dit blog, als een kern-thema behandeld wordt.
En toch, zodra je ziet wat ‘debat’ eigenlijk betekent, namelijk twist (oftewel
gevecht), kun je in een oogwenk
voelen dat dit nooit de kern van de zaak kan zijn. Nooit ‘waarheid’ in de
uiteindelijke zin.
Ook al kun je eerlijk
gezegd zien dat er nog een strijdelement in je zit, kun je ook zien dat wat
toch als het meest ‘jezelf’ voelt, juist niets daarvan heeft. Jijzelf
bent juist het ontbreken van strijd.
Eigenlijk is alleen
dit ontbreken van strijd wat de term ‘waarheid’ verdient. Alle elementen die
nog wel strijd bevatten, zoals overtuigingen, geloven en ideologieën, worden
hier niet ‘waarheid’ genoemd.
Als voor satsang de
omschrijving ‘samenkomen in waarheid’ wordt gegeven, wordt naar de waarheid
verwezen die overblijft als alle debat-waarheden worden doorzien.
Dit beschouw ik als ‘het begin’.
Laten we eerst zien
dat er in diepere zin geen meningsverschil is, zelfs sowieso nog geen verschil,
zodat we daarna, hier vanuit, allerlei
zaken kunnen onderzoeken die al een richting hebben, een smaak of een kleur. De
verschillen.
Als we de wereld van
verschil nu eens zouden binnengaan vanuit de herkenning van het Verschilloze,
en aldus leren communiceren! Ja, daaraan zou ik willen bijdragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten